Teresa Rudowicz


znów śniłam wodę

i kiedy stałam naga nad tą wodą
ktoś zajrzał w mój sen.

powiedział: będziemy pływać synchronicznie,
nurkować między piersi

nie jestem kobietą – krzyczałam. jestem
szmacianą lalką uszytą z resztek.

spójrz: pękam w szwach,
ktoś mnie wyrzucił, nie chciał.

stoję teraz nad tą wodą, czekam
aż brzeg przypełznie pod stopy

blisko na jeden skok. wtedy
będę tam albo gdzieś indziej

albo się nie obudzę.





Teresa Rudowicz Ukończyła filologię polską. Pasjonuje się tropieniem literackich śladów w Wielkopolsce, opublikowała na ten temat (pod innym nazwiskiem) kilka ksiażek. Publikowała poezję w sZAFie i w Migotaniach, Przejaśnieniach.